Waterschap Hunze & Aa's thesaurus
PREFERRED TERM
radioactiviteit
DEFINITION
- Het natuurlijke proces waarbij instabiele (radioactieve) atomen spontaan uit elkaar vallen in kleinere atomen. Dit proces kan men niet beïnvloeden: men kan het niet versnellen of vertragen. Bij dit proces komt hoog-energetische ioniserende straling vrij in de vorm van alfa-, bèta- en/of gammastraling.
BROADER CONCEPT
NARROWER CONCEPTS
RELATED CONCEPTS
SCOPE NOTE
-
Het vervalproces is onvoorspelbaar: Men kan niet voorspellen wanneer een atoom uit elkaar zal vallen. Voor een grote groep atomen kan men echter wel vaststellen dat de groep atomen op een constant ritme vervallen. De snelheid waarmee de atomen vervallen is constant en wordt uitgedrukt als de halfwaardetijd: de tijd waarin de helft van de atomen van een bepaalde stof vervallen. Halfwaardetijden kunnen variëren van een fractie van een seconde tot enkele miljarden jaren. Als een radioactief atoom uit elkaar valt wordt een of meer nieuwe atomen gevormd. Deze nieuwe atomen kunnen zelf ook weer radioactief zijn. Sommige vervalprocessen zijn echte ketens waarbij de radioactieve atomen elkaar opvolgen, zoals het verval van Uranium-238 en Thorium-234. Radioactief verval wordt uitgedrukt in het aantal atomen dat per seconde vervalt of desintegreert. De bijbehorende eenheid is Bq (Bequerel). (bron: W-1111-0020 / Aquo)
Radioactiviteit komt van materie die spontaan ioniserende straling uitzendt. Het kan gaan om spontane splijting (desintegreren) van kernen van radionucliden. Anders dan bij chemische processen is dit sterk afhankelijk van de isotoop. Radioactief verval is een natuurkundig fenomeen. Na de desintegratie verandert de atoomkern van samenstelling; hij bevat meer of minder protonen en/of neutronen. Zo ontstaan er andere nucliden en daarmee soms een andere isotoop van hetzelfde chemisch element, maar meestal een ander element. Het kan ook gaan om zuiver bètaverval of gammaverval, of elektronenvangst. De overgang hangt af van de energietoestand van de nucliden. In sommige situaties is het ontstane atoom, ook wel de dochternuclide genoemd, zelf ook weer instabiel. Het proces gaat door totdat er een stabiele atoomkern is ontstaan. Men spreekt dan van een vervalketen. (bron: Wikipedia)
BELONGS TO GROUP
URI
https://begrippen.hunzeenaas.nl/id/begrip/Id-56c13c0a-c254-7f00-a5dc-e1e1c42a2c0e
EXACTLY MATCHING CONCEPTS
nl.wikipedia.org
Aquo-lex