Waterschap Hunze & Aa's thesaurus
VOORKEURSTERM
inductie (filosofie)
DEFINITIE
- Inductie is een manier van abductief redeneren waarbij er op grond van een aantal specifieke waarnemingen tot een algemene regel, generalisatie geheten, wordt gekomen. Te denken valt aan wetten in juridische en natuurkundige zin en spraakkunstregels in de taalkunde.
HEEFT BOVENLIGGEND BEGRIP
ALTERNATIEVE TERM
- inductief proces
- inductieve proces
- inductieve processen
TOELICHTING
- Een voorbeeld van inductie is de beroemde hypothese 'alle raven zijn zwart'. Deze conclusie komt voort uit een groot aantal waarnemingen van zwarte raven, zonder daarbij één enkele witte raaf te observeren. De conclusies die volgen uit een inductieve redenering waarbij de vertrekpunten, de premissen, waar zijn, kunnen waar maar ook onwaar zijn. In dit geval namelijk wanneer we één witte raaf waarnemen. Inductie staat tegenover deductie als manier van redeneren. Inductieve redeneringen beginnen doorgaans bij de waargenomen feiten en omstandigheden; kwesties van waarschijnlijkheid en kansberekening staan hierbij centraal. Bij deductie gaat het eerder om de kwaliteit van de argumenten, waarbij de logica centraal staat. Beide vormen worden vaak gecombineerd, zoals in de empirische cyclus. Een inductieve redenering die niet strookt met de waargenomen feiten en omstandigheden, wordt een overhaaste generalisatie genoemd.
BEHOORT TOT GROEP
URI
https://begrippen.hunzeenaas.nl/id/begrip/Id-65e44621-93ba-5ec2-a181-a882530e006e
IS EXACT OVEREENKOMSTIG
nl.wikipedia.org